Wielkanoc w Towarzystwie Pomocy im. Św. Brata Alberta
Dziś, w naszym Towarzystwie, czas na chwilę się zatrzymał. Zatrzymał się przy wspólnym stole, przy talerzu żurku, przy słowie „dziękuję” wypowiedzianym z drżeniem w głosie, przy spojrzeniach pełnych wzruszenia.
Odbyło się wielkanocne śniadanie dla naszych podopiecznych – wydarzenie, które nie było tylko posiłkiem. Było dotknięciem serca.
Przy jednym stole – zjednoczeni nadzieją
Zasiedliśmy razem – ludzie z różnych światów, ale z tymi samymi potrzebami: bliskości, zrozumienia, ciepła. Na stołach – skromnych, ale przygotowanych z miłością – pojawiły się tradycyjne potrawy: żurek, sałatka jarzynowa, jajka. Symbol życia, odrodzenia, drugiej szansy.
Czuwał nad nami Prezes Michał Guzdek – człowiek, który nie tylko organizuje pomoc, ale żyje pomocą. Z sercem otwartym na drugiego człowieka troszczył się, by nikt dziś nie czuł się samotny. By każdy wiedział: „Jesteś ważny. Jesteś częścią tej wspólnoty.”
Święto serc, nie tylko stołów
To spotkanie nie miało nic wspólnego z przepychem. Ale miało wszystko wspólne z miłością i obecnością. Wspólna modlitwa, śpiewy, ciepłe rozmowy – wszystko to stworzyło prawdziwe Święta, Święta obecności.
Wśród naszych gości byli ci, których codzienność to walka – z bezdomnością, chorobą, samotnością, zapomnieniem.
Ale dzisiaj nie byli sami.
„To śniadanie było dla mnie jak światło w tunelu” – powiedział cicho starszy pan, który od lat żyje na ulicy.
„Tu czuję się człowiekiem” – dodała młoda kobieta, która straciła wszystko, ale dziś odzyskała choć odrobinę nadziei.
Wielkanoc, która żyje w gestach
Wzruszenie malowało się w oczach. Uściski dłoni, ciche słowa otuchy, gesty czułości – to one mówiły więcej niż słowa. To one przypomniały, że miłość bliźniego nie potrzebuje fanfar – potrzebuje obecności.
To było śniadanie, które nie kończy się przy zgaszeniu światła.
To było śniadanie, które zostaje w sercu.
Bo dało wiarę w lepsze jutro, w godność, w sens życia – nawet wtedy, gdy droga jest pełna cierpienia.
Dziękujemy z głębi serca
Dziękujemy Wam – Pracownikom, Wolontariuszom, Darczyńcom.
Bez Was ten stół byłby pusty. Bez Was ta nadzieja mogłaby nie przyjść.
Dziękujemy za każdą otwartą dłoń, za każde dobre słowo, za serce, które bije dla drugiego człowieka.
„Wielkanoc to nie tylko święto – to odwaga, by wierzyć, że nawet tam, gdzie dziś jest cień, jutro zaświeci światło.”
Niech to światło nigdy nie gaśnie.
Towarzystwo Pomocy im. Św. Brata Alberta
